بـــــــرای تو و چادرخاکی اتــــــــ می نوسم بانو

برای تویی که من زیر بیرقتــــــــــ گام بر میارم و نفــــــــــس میکشم

برای کسی که سیاهــــــــی چادرم را از او به وام گرفته ام

برای اویی که به من عفافـــــــــــ آموخته

برای کسی که درد جانکاه تازیانه و میخ در را تحمل کرد اما چادر سیاهـــــــــش از سرش نیفتاد

برای کسی که حتی بعــــــــتد از وفاتش هم به فکــــــــــــر حجابش بود

مادر

این شبــــــــــ های بی تو سختـــــــــ می گذرد؛خیلی سختـــــــــ

از تو می خواهم

به من

و به همه ی دختران سرزمینم

عفاف هدیه کنی

که زیباترین نشان و یادگاری توستــــــــــ