*بسم الله*
گاهی مسیر یک و نیم کیلومتریِ مترو تا سر خیابان را
پای پیاده می آیم
نگاهی به دور و برم می اندازم
یک وقت هایی می شود که
خودم را
تنها
- چادریِ- کلِ خیابان می بینم!
لبخند می زنم ... رو به آسمان می کنم و می گویم:
خدایا !
ممنونم که بهم اجازه دادی،بین همه ی این آدمای رنگ وارنگ یه دونه باشم...
شک ندارم که این یه فرصتِ ویژه اس تا برایِ تو هم یکی یک دونه باشم!
باتشکر:دخترکِ چادر بسر!
تاریخ : جمعه 93/10/5 | 9:35 عصر | نویسنده : زهرامحمودی | کامنت:)
.: Weblog Themes By Pichak :.